ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน

                                                      ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน
  #ตั้งเเต่จำความได้ ฉันเริ่มเข้าเรียนตอนอายุ3ขวบ ฉันเรียนอยู่ชั้นอนุบาล1/1 ที่โรงเรียนเอื้อวิทยา       ตอนเเรกๆก็ยังใม่ค่อยชิน เเต่พอเรียนไปเรื่อยๆก็มีความสุขมาก ใด้มีเพื่อนไหม่ๆ คุณครูก็ใจดี ทุกเช้าต้องออกกำลังกาย เข้าเรียนก็ต้องฝึกท่อง ก.ไก่ - ฮ.ฮูก พักกลางวันกินข้าวเสร็จ เล่นของเล่นได้สักเเปป ก็เเปรงฟันล้างหน้าเเล้วพักผ่อนเข้านอน ตอนเย็นเลิกเรียนก็รอลุงมารับ ทำเเบบนี้ทุกวัน จนจบอนุบาล1/1
  #ภาคเรียนที่1 ปีการศึกษาใหม่ ฉันก็เลื่อนขึ้นอยู่ชั้นอนุบาล2/1 ตอนเเรกก็ยังไม่ชินอีกนั้นเเหละ พอผ่านไป2วัน ก็เริ่มปรับตัวเข้าหากับเพื่อนได้เเล้ว มีกิจกรรมตอนเช้า ทุกๆวัน  เล่นสนุกสนานตามประสาเด็กอายุ4ขวบ ก็อาจจะซนไปนิด(มั้ง)55 บางทีเล่นไรกันก็รุนเเรงไปนิด เพื่อนถึงกับร้องไห้ เเต่เราไม่ได้ทำน่ะ
เราไม่ใช่คนเเบบนั้น(มั้ง) 55 ก็เล่นตามประสาเด็ก จนจบอนุบาล2/1 บ๊ายบาย
  #ภาคเรียนที่1 ปีการศึกษาใหม่อีกนั้นเเหละฉันอายุ5ขวบเเล้ว รู้สึกคิดถึงเพื่อนๆคิดถึงคุณครู มีเพื่อนเล่น ไม่เหมือนกับตอนปิดเทอม น่าเบื่อมากๆ ไม่รู้จะทำอะไร อยากจะไป โรงเรียน อยากเล่น อยากเเกล้ง เพื่อนๆกิจกรรมก็เยอะ เเต่ก็สนุกมากๆเลยเเหละ ไม่อยากจะบอก เเต่ก็ไม่บอกดีกว่า จนจบอนุบาล3/1
 #ภาคเรียนที่1 ฉันอยู่ ป.1เเล้ว คุณครูสุรีรัตน์ เขียวขำ เป็นครูประจำชั้น รู้สึกว่าอะไรๆก็เปลี่ยนไป เริ่มมีความคิดที่เเตกต่างจากเมื่อวัยเด็ก ตอนป.1ชอบเรียน วิชา คณิตศาสตร์เเละศิลปะเป็นอย่างมาก รู้สึกเข้าใจกับการเรียนวิชานี้ มีความรู้สึกชอบกับการวาดรูปเป็นพิเศษ พยายามฝึกตนเอง ให้วาดรูปเก่งๆ โตขึ้นอาจได้เป็น จิตรกร (เพ้อฝัน555)
 #ขึ้น ป.2เเล้ววว. คุณครูนิตรา ครเมฆ เป็นครูประจำชั้น การเรียนก็เริ่มยากขึ้นมาประมาน2% 555 เเต่ก็ยังชอบเรียน2วิชา คือ คณิตศาสตร์เเละศิลปะ กิจกรรมก็มีเยอะ เช่น กีฬาสี คือเเบบ สนุกมากๆๆๆ เเล้วยิ่งวันเด็กนี่คือเเบบ ของขวัญเพียบเลย อยากจะได้ เเต่ก็ไม่เคยได้ หื้อๆ อิจฉาน้องๆเเละพี่ๆที่ได้จัง
 #ป.3 เเล้วน้ะ คุณครูต้องตา ปิ่นสุภา เป็นครูประจำชั้น คือเเบบ.....โหดมากๆบางครั้งก็โดนดุโดนว่า เเต่ก็ยังเรียนกันจนจบถึงเเม้ครูเขาจะดุจะว่าเพราะเขาเป็นห่วงเรา ไม่อยากให้เราทำในสิ่งที่ผิดที่ไม่ดีสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับตัวเรา การเรียนอาจจะยากขึ้นเรื่อยๆ เเต่ครูเขาก็สอนให้เรารู้อะไรหลายๆอย่าง
 #ป.4เเล้ว เร็วจัง!! ครู วรรณา (ลืมนามสกุล) เป็นครูประจำชั้น ตอนนั้นคือเเบบ....ใม่อยากจะเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ขี้เกียดมากกกกกก.บอกเลย เรียนๆมันเริ่มยากขึ้นมากเเล้วววว. ก็โดนดุโดนว่า ว่าทำไมไม่ส่งการบ้าน ก็โดนตีไปสิ 555 ถามว่าครูตีเจ็บไหม บอกเลย เจ็บค้ะ เจ็บเเล้วจำเลยล้ะ เเถมยังได้ฝึกซ้อมเต้นเเอโรบิคทุกๆเย็นเพื่อไปเเข่งขันต่อในงาน"ศิลปหัตถกรรมนักเรียนภาคกลางเเละภาคตะวันออก ครั้งที่60" พร้อมจะนำชื่อเสียงไปสู่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ผลการเเข่งขันปรากฏว่าได้รับรางวัลเหรียญทองจากการเเข่งขันครั้งนี้ รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ทำผลงานให้กับชาวโรงเรียนเอื้อวิทยาเเละชาวจังหวัดสมุทรสงครามเป็นอย่างมาก
 #ป.5 เเล้ว ครูมณฑล มนูตรัง เป็นครุประจำชั้น ก็เริ่มตั้งใจเรียน ส่งงานให้ครบ พยายามเเก้ไขตัวเองที่ขาดตกบกพร่อง พยายามซ้อมเต้นเเอโรบิคให้หนักขึ้นเพื่อไปเเข่งขันต่อในงาน"ศิลปหัตถกรรมนักเรียนภาคกลางเเละภาคตะวันออก ครั้งที่61" พร้อมที่จะนำชื่อเสียงไปสู่ชาวจังหวัดกาญจนบุรี ผลการเเข่งขันปรากฏว่า ใด้รับรางวัลเหรียญทอง จากการเเข่งขันในครั้งนี้ซึ่งเป็นครั้งที่2เเล้ว รู้สึกภูมิใจมากขึ้นที่ทำผลงานนี้เเละนำชื่อเสียงไปสู่ชาวจังหวัดกาญจนบุรี ให้ได้รับรู้ว่า ถึงชาวจังหวัดสมุทรสงครามจะเป็นเมืองเล็กๆ เเต่ใจเกินร้อย เข้มเเข็ง ใม่เเพ้จังหวัดใดเหมือนกัน
 #ป.6 เเล้วน้ะ คุณครู อรพินทร์ วัฒนการ เป็นครูประจำชั้น คือเเบบ....ครูคนนี้ก็โหดไม่เเพ้ครูต้องตาเลยสักนิด เรียนหนักขึ้น ติวO-Nat มากขึ้น คูณสองเลยก็ว่าได้ เห้อๆ เรียนหนักๆเเบบนี้ ต้องเเบ่งมาซ้อมเต้นเเอโรบิคอีกเช่นเคย เเต่ที่มันหนักกว่าเดิม คือ เเข่ง2จังหวัดเลยจ้าาา  จังหวัดเเรก คือ งานศิลปหัตถกรรมนักเรียนภาคกลางเเละภาคตะวันออก ครั้งที่62  ณ จังหวัด ระยอง ซึ่งได้รับรางวัล เหรียญทอง จากการเเข่งขันครั้งนี้ จังหวัดที่ไปเเข่งต่อคือ งานการเเข่งขันทักษะวิชาการโรงเรียนเอกชน ระดับชาติ 
ซึ่งได้ รางวัลที่1 จากการเเข่งขันครั้งนี้ สมาชิก ที่เต้นเเอโรบิค ต่างพากันดีใจเเละภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่นำชื่อเสียงไปให้ชาวจังหวัดระยองเเละชาวจังหวัดราชบุรี ได้ชื่นชมกันอย่างเเพร่หลาย
ถึงจังหวัดสมุทรสงครามจะเป็นเมืองเล็กๆ เเต่ใจเกินร้อย เข้มเเข็ง ใม่เเพ้จังหวัดใด ในประเทศไทย
 #ม.1 เเล้ว ก่อนสอบเข้าคือเเบบ.....หนังสือเนื้อหาอะไร ไม่เคยได้เเตะเเละอ่าน เเต่ก็ฟุกส่ะงั้น สอบได้ห้อง9 ถึงจะเป็นห้องท้าย เเต่ก็ไม่ใช่ห้องท้ายสุด ตอนเปิดเทอมเเรกๆ ก็ยังใม่ค่อยรู้จักเพื่อนๆในห้อง ก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน เเต่พออยู่ด้วยไปนานๆ รู้สึกมีความสุข เฮฮา เเถมยังใด้อาจารย์ที่ปรึกษาใจดีอีกด้วยเเหละ การเรียนก็ยากมากกกก. สอบกลางภาคก็มั่วเยอะเเยะ เเต่ไม่ติด 0 ร มส เรย ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านมาได้ไง หนังสือไม่ได้เเตะเลย เเล้วยิ่งสอบปลายภาคเรียนที่1 ก็ยิ่งมั่วเข้าไปอีก. เเต่ก็ไม่ติดน่ะค่ะ สอบได้ ที่28 ได้เกรด 2.48 มันก็เเย่ เเต่พอสอบปลายภาคเรียนที่2 สิ โห้ยยย ไม่อยากจะบอก ได้ที่36 เกรด 2.05 เกรดตกมากกกกก. ก็คือเเบบ การบ้านไม่ส่ง ไม่ทำเลยล้ะ เห็นเกรดเเบบนี้ ไม่ติด 0 ร มส เลยน้ะ ไม่รู้ผ่านมาได้ไง 5555 สุดที่ท้าย ท้ายที่สุด อยากจะบอกเพื่อนๆ ทุกคนในห้อง9 ว่า เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปน้ะ เราจะจบไปด้วยกัน เราจะผ่านเรื่องราวร้ายๆไปด้วยกัน เราจะฝ่าฟันไปพร้อมๆกัน
 รัก2/9 ปี2557